Back in de USA, het jacht seizoen is geopend. 01-11-2016

Eindelijk kunnen we Paraglide Canada verlaten. Helaas niet veel gevlogen, veel te druk geweest met de Turtle, maar we hebben het die maand echt getroffen met het weer: nachten koud maar overdag een zonnetje.

We gooien de laatste CAD$ in de tank en verlaten via Midway Canada. Gelukkig deden ze niet moeilijk aan de grens. Mevr. Tietje (van Nederlandse afkomst) gaf ons weer 6 maanden op ons B2 visum dus Glenn zal wel blij zijn dat we niet weer terug kwamen ;-)

Adrie wil graag nog een keer naar Yellowstone National Park. Het is nog super mooi weer overdag, de herfstkleuren zijn oogstrelend en de weersverwachting voor het park is nog goed: we kunnen 2 dagen zon hebben als we gas geven. Dat doen we ook. Helaas hebben we maar een dag mooi weer en daarna is het huilen met de pet op. We kunnen wel via Grand Teton, dit keer alleen wat natte sneeuw. We stoppen niet eens in Jackson Hole. Nog wel even bij het Natural Art Museum. Hier treffen we Kurt en Elizabeth, waarmee we in Colombia een paar dagen op het strand hebben gestaan.

 

Ook hebben we een leuke ontmoeting met Han en Monique. Deze reizen met hun Nederlandse Iveco campertje door Noord Amerika en gaan misschien ook nog wel naar Zuid Amerika.

We hadden met hen nog ergens afgesproken, maar door oponthoud zijn we ze mis gelopen.

Op de weer app zien we mooi weer in Salt Lake City. Nu dat is mooi in de richting. We belanden in Antilope Island State Park, vlak bij de stad en aan het Great Salt Lake. Erg mooi, met veel Buffalo's en Pronghorn antilopen. Deze zijn super snel en halen ruim over de 100 km als ze zin hebben. De Buffalo's lopen ook op de camping: er graast er een vlak naast de Turtle. We genieten van dit leuke park en de mooie uitzichten.

 

We gaan op bezoek bij de Mormonen op Tempel Square, waar ze nogal wat kerken en een grote tempel hebben gebouwd. Er zijn veel jongedames uit allerlei landen die missionaris werk doen en de rondleidingen geven, interessant. Ze wilden ons nog een bijbel geven, met de dame er bij had ik wel interesse gehad, maar Adrie had andere ideeën. 

Utah staat bekend om zijn mooie natuur parken. We hebben een jaarpas, dus gaan we ze allemaal bezoeken :-)

Onderweg rijden we mooie routes en mijden zoveel mogelijk de snelwegen. Het is echt erg mooi. We rijden door bergen en dalen, de bergen hebben al sneeuw maar de bomen laten nog mooie kleuren zien. 

Het nadeel is dat het jacht seizoen is geopend. Het is echt van de gekke: overal zien we trailers staan en en jagers op quads met geweren. Daar worden we niet vrolijk van. We zien al zo weinig wild in Amerika. Nu weten we ook waarom. Ook de watervogels moeten het ontgelden: we staan aan een mooi meertje en 's morgens zien we 2 mafkezen onder een camouflage net zitten met zeker 10 lokeenden, zelfs een paar op stokjes met flapperende vleugels. Maar goed dat we zelf geen geweer hebben anders hadden we nog wel 2 jagers op de korrel willen nemen.

Ons volgende park is Capitol Reef NP. Wat een schitterende rots formaties. We rijden door het park en doen wat wandelingetjes. We slapen maar weer een keer op de camping, dan kunnen we ook gelijk water tanken en lozen.

Het plan is de Hartnet Road 4x4 trail te gaan rijden. Deze gaat gedeeltelijk door het park. We slapen 2 nachten op een gratis camp in het park bij Cathedral Valley. Een dag maken we een wandeling. De route was erg mooi, maar soms wel lastig. We hebben wel 10 uur over 100 km gedaan.

Hierna rijden we nog een mooie 4x4 route, de Burr Trail, deze staat op Youtube, kijk maar eens op deze link https://www.youtube.com/watch?v=G4jAjH1APf4&feature=youtu.be

Als we bijna boven zijn via de Switchbacks, staan Heidi en Tom wat foto's van ons te maken. Ze rijden nu met een huur auto rond, want hun camper, een Mitsubishi met afzet bak is in tweeën gebroken. De kosten waren te hoog voor reparatie, dus hebben ze hem maar weggegeven, want op de auto sloop moesten ze ook nog eens 1400 $ betalen wilden ze hem achter laten. Enorm balen voor ze en dan ook nog alle spullen naar huis zien te krijgen.

 

In Boulder doen we inkopen. Er was niet veel, weer zo'n 1 Horse Town. Ik heb nog wel even een goede daad gedaan: een backpackster haar kat was de boom in gevlucht voor een hond. Ik heb de Turtle er even naast geparkeerd en kon hem via het dak te pakken krijgen, vrouwtje ook weer blij.

We zijn helemaal in de 4x4 modus en rijden ook nog de Hells Backbone Road door een mooi bos.

In Escalante bezoeken we een park met versteende bomen, een mooie wandeling en de bomen (steen) hebben mooie kleuren.

Het volgende park is Bryce Canyon NP, ook weer zo'n natuur wonder. Daar zijn Hoodoos, een soort erosie piramiden. We zijn er al vroeg en rijden gelijk naar het laatste uitzicht punt, 2740 meter hoog. We wandelen er wat, iets wat me de laatste tijd niet zo best afgaat. Eerst heb ik maanden lang een verkrampte kuit gehad en nu heeft de meniscus waarschijnlijk een probleem opgelopen en ik kan mijn knie ook niet meer recht krijgen. Ja, ouderdom komt met gebreken. Maar we genieten enorm van al die sprookjesachtige rotsformaties.

Tip voor andere reizigers die ons blog lezen.

Via onze app iOverlander vinden we een mooi plek in het bos. Deze app kan ik alle Overlanders aanraden.

Ook hebben we een app GasBuddy. Deze geeft alle tankstations aan met prijzen. De verschillen zijn erg groot en zeker voor groot verbruikers zoals wij scheelt dit soms tientallen dollars. We hebben in de USA al prijsverschillen gehad van 100% tussen Florida en Alaska, maar gelukkig is het nog altijd erg goedkoop, 50 cent tot een 1 euro per liter.

Op weg naar Zion NP bezoeken we eerst nog Cedar Breaks NP, nog meer Hoodoos.

Zoals gebruikelijk vinden we wel weer een mooi plekje in een National Forrest, daar mag je wel overnachten. Helaas is het deze keer erg hoog: 2500 m en 's morgens geeft de buiten temp meter minus 7 graden, oeps.

Zion NP is een gekkenhuis, erg druk. De mooi route kun je alleen met een busdienst doen. Er staat al een rij van meer dan een uur. We lopen naar de volgende halte en stappen daar op. (in de lege bus op de terugweg) Het is zo heel anders al de andere parken en heel erg mooi met reusachtige brokken steen, maar helaas erg druk. We vinden weer een mooi plekje via onze app en blijven er maar gelijk 2 dagen staan.

We hebben van andere Overlanders met een Toyota een tip gekregen om via een mooie 4x4 route de Grand Canyon te bezoeken. We doen eerst nog het Pipe Spring National Monument, aan met veel geschiedenis over Mormonen, Indianen en het leger. Wat hebben die Indianen moeten afzien met die schietgrage Amerikanen die hun land inpikten.

Eerst hebben ze een paar miljoen Buffalo's afgeslacht tot er nog maar een paar honderd over waren.

En de Kaibab Paiute Indianen hebben ze hier ook van 6000 terug kunnen brengen naar 60.

We krijgen een foldertje over de route die we willen rijden. De eerste 100 km piste zou goed zijn, daarna in het park slecht en het laatste stuk alleen voor 4x4 met grote bodem vrijheid en niet langer dan 7 meter. Als je wilt kamperen dien je een permit aan te vragen via internet.

Ik meen dat het toch wel einde seizoen is en dat het wel zal lukken.

Blijkt er toch bij het park een ranger te wonen. Hij is helemaal verbaasd dat we met ons monster aan komen en zonder permit, maar het is een super aardige vent. Hij is in Nederland geboren en heeft er 1 maand gewoond, grappig.

 

Hij laat ons het park in en zegt dat hij ons niet heeft gezien, maar we mogen er niet overnachten. We hebben nog net tijd genoeg om de Canyon te zien bij zonsondergang, heftig en zo diep. Joop's hoogtevrees speelt hem parten en Adrie komt ook niet te dicht bij de rand.

We worden onderweg nog gestopt door een ranger, ze is verbaasd dat we met onze truck het park in rijden. Ze zegt dat onze Turtle langer is als 7 meter. Ik zeg: “ dat klopt, maar vandaag niet.” Mocht je er dan in? Ja, want de ranger zegt dat hij ons niet heeft gezien. Ze schudt haar hoofd en maakt de weg vrij voor ons. We begrijpen al die ophef niet, die Amerikanen overdrijven altijd zo en het pad is toch prima, maar dan komt boontje om zijn loontje.

De laatste 5 km zijn een martelgang. In laag klauteren we over de rotsen. Er zijn 2 punten waar het op de centimeter lukt, maar terug is ook geen optie. We redden het. Adrie wil geen video maken, ze heeft al moeite genoeg om te blijven zitten op haar stoel. Ik geloof dat die Mormonen dame het vast wel had gedaan. Ja, die polygamie trekt me wel aan in hun geloof ;-)

We kunnen nog net wat mooie opnamen maken en verlaten in het donker het park.

Weer een avontuur wat we niet snel zullen vergeten.

Het volgende bericht zal wel uit Mexico komen.

Tot een volgende keer.

Grtz. Joop en Adrie.