Colombia, daar moet je niet wezen? 29-12-2015.

Nadat we de kust verlaten hebben, gaan we meer en meer het Oerwoud in. Het is er erg warm en vochtig, maar eindelijk weer aapjes en veel vlinders en vogels.

 

Ecuador. Ja, eindelijk kan de Turtle met ons de evenaar kruisen. Altijd leuk om met een voet noord en een voet zuid te staan.
Omdat er maar een grensovergang is naar Colombia, belandt eigenlijk iedere Overlander op Finca Sommerwind.

 

Ook voor ons een super stek bij Hans en Patricia. Deze zijn erg behulpzaam, want er moet weer gesleuteld worden: de remvoeringen voor waren echt versleten door het enorm veel stijgen en dalen. Zeker in Peru was dit heftig. Ook kwam Johan van onze Belgische Overland club ons bezoeken en de nodige post bezorgen.
We sluiten vriendschap met Christian, die dezelfde reis route heeft al wij en we proberen samen een boot te boeken om het stukje weg van 100 km, dat tussen Colombia en Panama ontbreekt, te omzeilen. Dit word ondertussen alweer ons verscheping drama nummer 3.
En dan de grens over naar Colombia. Wat een verrassing dit land: zeer vriendelijke mensen en super mooi om door te rijden. Je moet er echter geen haast hebben want er is echt geen meter asfalt dat recht is. Het gaat de hele tijd op en neer en van links naar rechts, dus de hele dag sturen en schakelen. Maar het is erg mooi.



Bij de grens had ik nog wat problemen met wat geld wisselen, maar na wat dreigen met: ik haal de politie er bij, kreeg ik toch het juiste bedrag. De boeven en gelukkig een van de weinige negatieve ervaringen hier. Over de grens bezochten we een kerk die op spectaculaire wijze in een canon is gebouwd. Voor onze lunch hadden we ons voor het eerst gewaagd aan Cavia. Dit is daar een specialiteit. Nu dat was voor ons eens en nooit meer. Zo droog en weinig vlees. De volgende keer eten we onze schoenen wel op. Hierna bezoeken we een mooi meer met een Zwitsers aandoend dorpje, met deze keer een heerlijke forel als lunch.
Dan naar Popayan, een grote stad voor nog een kerk en kathedraal. Ja, dat hebben we nog niet gezien in Zuid Amerika :-)
Hierna een mooie rit naar Sant Agustin. Hier hebben ze veel graven gevonden met grote beelden. Ze hebben er nu zo'n 600 gevonden. We bezoeken 2 van die grafheuvels, erg interessant, er zijn veel overeenkomsten met bv de Paaseiland beelden. Je begrijpt niet hoe ze zonder internet vroeger deze informatie aan elkaar konden doorsturen.



Na al het groen is het weer tijd voor een paar dagen in de woestijn: de Desierto de Tatacoa. Gelukkig vinden we een onderkomen met een zwembad. De piste richting noord was erg mooi, waarbij we een groot gedeelte over een oud spoor en door tunnels moesten.



We hebben een app: Ioverlanders, waarop we allemaal overnachtingsplekken kunnen opzoeken waar ook andere reizigers hebben overnacht, met info en foto's. Dit is super, want in de laatste landen is het vinden van een safe overnachtingsplek best fijn en je komt op stekken die je zelf anders nooit had gevonden.
Zo vinden we dan ook reserva Santa Fe de Guaduales, waar twee biologen een natuurpark/ botanische tuin hebben. Nou ja, de weg er heen was voor onze Big Rig geen feest, ik moest zelfs een keer op het dak klimmen om een waterleiding slang hoger in een boom te hangen. Soms zijn we dan best wel iets te groot, maar het leefcomfort maakt veel goed en alle speeltjes van Joop moeten natuurlijk ook een plekje hebben.



Na nog een aantal stops belanden we op een koffie farm: Hacienda Guayabal. Super mooie stek, wel weer wat lastig met onze grote auto en we trekken ook nog een paar vette sporen op de toegangsweg. Adrie moest gelijk aan het werk. 50 kg koffiebonen plukken om de schade te betalen.  ;-)




Ook hadden we daar een leuke rondleiding met de nodige lessen over koffieplanten, bonen plukken, het voorbereiden van de bonen, het verschil in bonen en het bereiden van koffie. Erg interessant. Het is wel erg vreemd dat zo een koffie land eigelijk zelf helemaal geen koffie cultuur heeft en als we iemand uitnodigen op de koffie vinden ze onze Nescafe helemaal super? Soms vind je in een shopping mall wel een koffie shop met goede koffie, maar daar kost een bakkie al net zoveel al een menu del dia.





Ook waren er een stel valken die elke dag een grote slang vingen en deze, in een grote boom voor onze camper, op aten. Je ziet hem wel hangen op de foto.

We staan echt versteld van dit land: de natuur, de mensen, de wegen zijn goed, er wordt overal aan de wegen gewerkt en de levensstandaard is best hoog, zelfs wel de tweede van Zuid Amerika.

 
 

Eigenlijk niet op de route maken we een omweg naar Lago Calima, een kite en paragliding stek. We vonden bij een kite school een mooie plek om te staan. Ik kon me een dag aansluiten bij wat andere vliegers, waarbij we een zeer interessante weg de berg op reden. De uitlaat viel onder de auto uit en ik heb hem weer heb gerepareerd met een paar paragliding touwtjes. Vervolgens ben ik naar de camper gevlogen en daar geland. Dezelfde dag heb ik ook nog gekited en dat op mijn oude dag. Het is niet makkelijk om het water in te komen van Lago Calima, omdat het water 40 meter te laag staat en er erg veel scherpe stenen liggen.

 

Wind was er wel, maar vaak erg vlagerig. Ik kon wel een keer in de wolken kiten, ook wel leuk. Ook Christian kwam ons bezoeken. We hebben samen de Ferry geboekt voor 16 december. Ja, het verschepingsavontuur kan weer beginnen.
5 december komt er aan en Adrie haalt me in. We zijn nu allebei 60. (voor zolang als het duurt :-)) We zijn speciaal naar de stad Medellin gereden om het daar te vieren.
De overnachtingsplek die we handen gevonden op onze Ioverlander app zou op een berg boven Medellin zijn. Helaas hebben we een totaal de verkeerd route daarheen genomen en het werd een drama. We reden helemaal door de mindere buitenwijken (barrio's) van Medellin, waarbij we ook nog een elektrische kabel van een huis rijden. Het was: gringo, betalen, betalen. We zijn maar weer snel ingestapt en verder gereden. Ze knopen het wel weer aan elkaar. Het was echt een van de minst leuke wegen die we ooit hebben gereden. Maar boven was het dan wel weer mooi. Een goede plek om te staan met 24/7 bewaking. Fijn, omdat we de auto moesten achterlaten om de stad te bezoeken. Dit ging met een kabelbaan, van waaruit je een prachtig uitzicht over de stad had.



De stad vonden we tegenvallen, maar de botanische tuin, het planetarium en een goede lunch redden de dag.
Na nog een paar mooie overnachtingen belanden we Bucaramanga, op een paragliding stek, op de Mesa de Ruitoque.

 


 

Hier zijn we uiteindelijk zelfs twee weken bijven hangen. Het is er prima vliegen en het uitzicht is spectaculair.

 
 

Ook vriend Christian komt ons een week gezelschap houden, want we hebben veel te doen. Die Ferry is een grote grap. Gelukkig hadden we nog niet betaald en op 16 december vaart hij dus ook niet. Er waren wat Overlanders die het schip nooit hebben gevonden, wat ook klopt omdat dit nog in de haven van Palermo in Italie lag.
Gelukkig kunnen we onze krachten bundelen met Christian en we besluiten om een RoRo te boeken naar Florida, voor ons de goedkoopste oplossing en we kunnen zelfs op de boot meevaren. We krijgen een reservering voor 10 januari. Er moet nog wel een speciale vergunning worden aangevraagd bij de EPA om met onze vervuilende auto's (zonder volkswagen software) te mogen rijden in de USA en ook het verzekeren is een een drama. We vragen ons soms wel af: willen we dit eigelijk wel. Het mooie en goedkope Zuid Amerika verlaten en het dure Amerika en Canada bezoeken.



Helaas heeft Adrie een probleem, waar ik als handige Jopie mee wordt opgezadeld :-) De wasmachine heet het begeven, de trommel is van de as gebroken. Door oxidatie is het aluminium deel door gerot. Omdat ik het toch niet zie zitten schakelen we een specialist in (foutje bedankt). Die gasten komen hun afspraken steeds niet na en uiteindelijk hebben we de wasmachine zelf weer moeten ophalen. Hem vervolgens zelf maar gesloopt en de trommel moet worden vervangen, oeps.
Ik had het idee om in het noorden van Colombia, naar Cabo de la Vela te gaan kiten. Daar waait het 365 dagen per jaar en dat 24/7. We rijden 2 dagen bijna langs de grens met Venezuela richting het noorden. Veel militairen langs de weg. De laatste 100 km langs een spoorlijn (van een kolenmijn) dwars door de woestijn. Het is een gebied wat niet zo goed bekend staat. Het is al eeuwen een plek van smokkelaars en bandieten. Onze reisgids heeft er geen goed woord voor over, maar onze Colombiaanse vrienden verzekeren ons dat het daar best wel ok is en dat we vooral snoepjes en kleingeld moeten mee nemen voor de weg blokkades die er zijn. We hebben er zeker 30 stuks gezien, de kinderen (die doen dat) trekken touwen over de weg om je te dwingen te stoppen. Stel je voor daar komt een truck camper aangeraasd, met 80 km/u en een dikke stof wolk er achter, die door dendert, nou dan gaat echt dat touwtje wel naar beneden. Gelukkig zijn ze dit blijkbaar ook wel gewend, want er wordt niet op ons geschoten en ze gooien ook geen stenen.
We vinden bij een windsurf/kite school een plek. Het waait zo hard dat buiten zitten geen optie is. De ramen kunnen niet open, het zand blaast naar binnen. Gelukkig kunnen we een soort cabana huren die gebouwd is van cactus hout. Ik stuur Christian nog gauw een berichtje dat hij zich beter 2x kan bedenken voor hij naar hier komt, maar dit ontvangt hij niet en na de nodige offroad avonturen komt hij de volgende morgen al vroeg aangereden.
Ik kan eindelijk weer eens met mijn 8 meter kite goed varen. Het waait echt van de planeten hier en overdag wordt die Passat wind ook nog door een thermische wind ondersteund en we hadden gisteren tot 40 knopen wind. En, helaas voor Adrie, (die baalt weer) weer de camper vol zand en gezandstraald worden op het strand.



Ze hebben hier geen stroom, maar wel internet en dat hebben we nodig. Eerst gaat onze boot van 10/01 naar 14/01, dan naar 18/01 en dan gaat hij helemaal niet meer. We kunnen wel mee op een nieuwe boot op 29/01, maar dan niet zelf mee varen, maar hoe zeker is dat? Van andere vrienden hebben we ook al begrepen dat ze een maand aan het lijntje werden gehouden en uiteindelijk op een flat reck containter hebben moeten verschepen.
We spelen nu met het idee om via Venezuela naar Guyana en Suriname te rijden, maar het is best moeilijk om Venezuela in te komen, de grens is eigenlijk gesloten.

Tot een volgende keer.
Groetjes van Joop en Adrie.

Problemen verholpen !!!! 22-10-2015.

We hebben Cusco eindelijk verlaten en kunnen weer op pad en nee de Turtle loopt nog steeds niet goed.

 Ze hebben een zooitje gemaakt van onze brandstofpomp.

We hebben een afspraak gemaakt met de Bosch importeur in Lima en zij gaan voor ons de juiste onderdelen bestellen. Ik heb dit zelf ook geprobeerd, maar dit geeft allemaal problemen en ondanks de grote hulp van DAF in Winterswijk moet ik de order annuleren.

Het duurt 14 dagen voor de spullen binnen zijn, dus doen we het rustig aan.

We rijden via Cusco naar Nazca, bekend van de Nazca Lines, tekeningen op de grond die je alleen vanuit de lucht goed kunt zien, gemaakt door de pre-Inka's en al duizenden jaren oud. We moesten dus met een vliegtuigje. Wel weer zo een super toeristen val, maar het was de moeite waard. Zelfs voor Adrie, die was 2 dagen ziek van die vlucht.

 

We gaan naar Paracas, een natuurpark waar je ook kunt vliegen en er is ook een leuke stek om te kiten.

  

Helaas ben ik behoorlijk gewond geraakt aan mijn scheenbeen, er is een hele lap vel los gekomen en erg diep. Gelukkig geen ontsteking opgelopen, maar er komt al meer dan een maand wondvocht uit en het wil niet dicht, dus durf ik er eigenlijk niet mee te kiten. Ik kan me toch niet inhouden en met dik commentaar van Adrie ga ik toch, het wast wel weer goed schoon ( hoezo eigenwijs).

Volgende stop is bij Bosch. Gelukkig kunnen we bij de garage staan en blijven hier dan ook 5 nachten. Elk deeltje van de pomp wordt schoongemaakt of vervangen. Ze hebben de juiste apparatuur en de monteur heeft veel ervaring. 

Zaterdag kunnen we eindelijk weer op pad, weer een paar duizend Euro armer.
We maken een mooie tocht door het binnenland en belanden op een klein campinkje bij Caraz waar we ook leuke andere reizigers treffen. Ik maak nog een mooie tocht met de motor de bergen in.

 

 Onze route voert ons door de Canon de Pato, waar ze het ook nog voor elkaar hebben gekregen om een weg te bouwen langs de rivier. Echt gekken werk: er zijn 34 tunnels, onverlicht natuurlijk en een spoor, maar natuurlijk wel verkeer van 2 kanten. Echt bizar hoe ze dit bedacht hebben. Een paar keer hebben we tegenliggers, maar het lukt en we komen er heelhuids en zonder schade door. Het was wel heel mooi.

Ondanks al het auto-gedoe is Peru wel goed bevallen. We zijn er 80 dagen geweest en nu dus op naar Ecuador.
Wauw, wat een verschil, het is echt zo anders: de huizen, de wegen en wat het eerste opvalt is dat het er zoveel schoner is. Via onze overlanders app belanden we Vilcabamba, bij een super mooie lodge, Hosteria Izhcayluma en een leuk hippie dorp. De lier om de motor van de camper te halen is de laatste keer verbrand, maar met onze grote hydraulische lier kan ik, via een boom, toch de motor naar beneden halen. Ik kan me weer een keer lekker uitleven: mooie enduro paden. Ook gaan we nog een keer naar de stad Loja, via Parque National Podocarpus, erg mooi. 

 

De stad was ok, maar we zijn zo verwend.
We rijden weer noord en de volgende stop is bij Cuenca en weer met dank aan onze overlanders app campen we bij een paarden ranch, super mooi en luxe. We gingen met de bus naar de stad en bezochten wat kerken en musea.
We besluiten om weer richting kust te gaan voor een paar weekjes. We verblijven nog een paar dagen in een natuurpark Bosque Protector Cerro Blanco waar we tijdens ons ontbijt een Jaguarundi spotten. (katachtig roofdier)

 

We vinden aan de kust genoeg mooie overnachtingsplekken. Ik kan zelfs op 3 verschillende plekken 5 dagen vliegen en maak leuke contacten met lokale piloten die hier allemaal tandems vliegen. Het is wel grappig dat je als oude ex profie gelijk respect krijgt als ze je even bezig zien. Ik kon er al gelijk aan het werk :-)

  

Helaas viel de wind erg tegen, maar dat kwam weer goed in Santa Marianita. Dit is de kite hot spot van Ecuador. Er is daar bijna elke dag een goede thermische wind. Het is wat lastig om de branding door te komen, maar het ging weer super en ik heb me 5 dagen prima vermaakt. 

Adrie was toen het wel zat om gezandstraald te worden en elke keer het halve strand uit de Turtle te moeten vegen, dus zijn we het binnenland in gereden om wat te gaan zien van de Amazonas.

  

 

 

Tot een volgende keer.
Groetjes van Joop en Adrie.

Peru, off all places. 08-08-2015.

YES, het is gelukt met de injectors en we rijden weer. 

Het vermogen is een stuk beter, maar de echte problemen komen nog helaas.
We gaan richting Peru en willen bij Arica 

de grens over. Onderweg bezoeken we nog een verlaten mijndorp, Humberstone.

Hier hebben ze 100 jaar lang salpeter gemijnd, wat werd gebruikt als kunstmest: 

Chili Salpeter. In het museum daar zagen we nog wat posters hangen met 

Nederlandse reclame dus dit spul ging de hele wereld over.
We weten nog een mooi plekje aan zee: Caleta Camarones.

En we staan aan het strand en het is een een grote vogel en zeeleeuwen show. 

We genieten er zo dat we nog een dag langer blijven.

In Arica zoeken we een camping: te duur. 

Er heen lukte wel, maar terug was een probleem: een richting verkeer een snelweg op, omdat we niet onder de brug van 3 meter door konden. 

We hebben dus toen maar even voor treintje gespeeld en zijn een stukje over het een oud 

spoor gereden. We hebben wat door het centrum gelopen wat Peruviaanse Soles gehaald.

Een goede nacht aan het strand en al vroeg bij de grens. 

Erg modern en de mensen zeer behulpzaam. 

Wel een gedoe met de papier kraam voor de auto, maar met een 3 uurtjes waren we er 

door.
Peru is een nieuw land voor ons.

We nemen de kustweg naar het noorden en 

slapen 2 nachten aan de kust die niet 

verschilt met die van Chili. 

We kwamen er ondertussen achter dat er

 2 uur tijdsverschil is met Chili en dus 

nu 7 uur met Nederland.

We gaan eerst naar Arequipa, een grote stadmet een historisch centrum. 

Erg mooi en we kunnen goed staan bij 

Hostal Las Mercedes op 10 minuten van dit centrum.

De stad is erg mooi met veel musea. 

We zien er een ijsmummie: een Incaprinsesje dat toen ze 13 was, is geofferd aan de Inca 

goden en in 1995 is gevonden door een Duitse antropoloog. 

Ook bezoeken we een reusachtig klooster, meer een 

stadje in een stad. 

4 dagen blijven we hangen in Arequipa. 

Dit is ook goed om te wennen aan de hoogte. De stad 

ligt op 2350 meter.
Het verkeer is een chaos, iedereen koopt zijn rijbewijs waarschijnlijk bij de supermarkt. En vooral de taxi's 

zijn een crime.
Ja, de Peruviaanse chauffeurs kunnen zo in onze top 

drie van slechte en gevaarlijke chauffeurs. 

Ze rijden als gekken en doen alles wat wij hebben 

geleerd om niet te doen, zoals inhalen in blinde 

bochten en voor een helling. 

Het is hier heel normaal om op een rotonde van drie 

banen breed van de binnenbaan naar de afslag te gaan. 

Er wordt echt op de centimeter gereden en voetgangers

hebben hier helemaal geen rechten

We gaan verder richting Valle de Colca met al zijn terrassen, leuke dorpjes en de Condors die 's morgen een mooie show geven.

Ik kan met mijn grote lens prachtige plaatjes schieten.

Maar er is een probleem: de Turtle wil eigelijk niet aan springen op deze hoogte en bij 

deze kou. Roken en roken als een gek.

Het lukt alleen met start spray en dan 

cilinder voor cilinder, echt balen. 

Als hij warm is gaat het prima en is het 

vermogen ook oke.

We  worstelen ons door nog 2 nachten, maar dit is echt niet leuk.
In Cusco is er een bekende garage waar veel aan Overland trucks gesleuteld wordt.
En we kunnen daar in de camper slapen. 

Ik wil de cabine openen, maar de cabine 

pomp begeeft het. Na anderhalve dag 

sleutelen en met een nieuwe er op lukt het. 

Maar ja,dan is het al zondag. Ach, geen 

probleem er komen 2 monteurs. 

De een sleutelt de brandstofpomp er af en de andere vervangt de turbo. ( ik sleep al 5 jaar een nieuwe mee) Natuurlijk breken alle bouten af in het spruitstuk dus dat wordt ook een

mooie klus. Na al die jaren, eigenlijk zonder

problemen, kan hier mooi groot onderhoud worden gedaan.
We zijn 8 dagen op deze plek geweest en 

hebben met 3 man, incl mijzelf ontzettend 

hard gewerkt:
Cabinepomp vervangen.
Turbo vervangen.
Compressor gereviseerd met nieuwe 

zuigerveren.
Brandstofpomp gereviseerd.
Raammechanisme gerepareerd.
Een uitlaatbocht moest worden gelast.
Een schokbreker bevestiging moest ook 

worden gelast.
Het cabine dakrek verstevigd en gelast.
Veren pakket voor verwijderd en aangepast.
Nieuwe brandstofleidingen.
En nog veel meer kleine dingen.

Als alles klaar is gaan we naar de camping in Cusco. Het is weer een schitterende stad, leuke straatjes en pleinen, veel museums en goed eten.

We besluiten om op dinsdag weer naar de garage terug te gaan. 
Was niet zo handig want er zijn wat feestdagen en er wordt anderhalve dag niet gewerkt. 
Dat hadden ze ons ook wel even kunnen vertellen.

De koppeling zit er ook 21 jaar in 
en kan dus ook wel vervangen worden.

De bak er onderuit en onderdelen zoeken. 
De drukgroep en het vliegwiel worden af gedraaid, nieuwe druklager. 


Een nieuwe koppelingsplaat was een probleem. 
Toen ze er eindelijk een hadden gevonden van Sachs, bleek er in de Sachs doos dus doodleuk een Chinese plaat te zitten, de boeven. 
Dat werd het dus niet. 
Uiteindelijk is mijn plaat voorzien van nieuw voering materiaal.

Ook gelijk de krukas keerring vernieuwd, deze had ik ook bij me. 
He, he, eindelijk alles klaar. 
Na 5 dagen kunnen we weer rijden. 


We gaan wat dingen in de omgeving bekijken, maar de motor, die wel oke start, heeft te weinig vermogen.

Dus maandag zijn we weer terug bij de garage. De timing van de brandstofpomp is niet goed afgesteld.

Eigenlijk zijn ook de plunjers in de pomp aan vervanging toe, maar deze zijn niet te krijgen in Peru voor ons type auto.

Pomp goed afgesteld en dan blijkt er weer motorolie te lekken uit de koppelinghuis. Dat is balen, olie keerring lek? Nilo, de chef, is altijd positief. Geen probleem, dus de versnellingsbak weer gedemonteerd en de keerring vervangen. Volgens Nilo zat hij te ver in het huis geslagen?

Gelukkig was het garantie. Wij weer rijden en ja hoor, na 10 km weer olie lekken, dus weer terug en de bak voor de 3x er onderuit. Wat blijkt, er komt olie via de 2 paspennen waarmee het koppelingshuis op de motor zit geschroefd. Waarschijnlijk, met al dat gerommel, is dat gaan lekken. Dus koppelingshuis er af, nieuwe pakking gemonteerd en alles er weer gemonteerd. We gaan test rijden en is hij eindelijk dicht. Oke, er lekken nog wat lucht aansluitingen, maar dat los ik wel op.

Een ander probleem is dat we nog steeds lucht in de toevoer dieselleiding hebben na alles te hebben vervangen?????????

We nu in totaal 17 nachten op deze autosloop/werkplaats gestaan. 
Adrie kent nu alle winkeltjes en honden uit de buurt.

We hebben in de tussentijd al veel Inca ruines bekeken hier en de camping is naast Sacsayhuaman met zijn enorme stenen.

 

We hebben een pas gekocht om meerdere historische sites en museums te bekijken, maar door de problemen met de auto hebben we dit niet helemaal goed kunnen uitbuiten.

De prijzen zijn hier giga voor de toeristische plekken. 500 euro voor een bezoekje aan Machu Picchu, de grote Inca ruinestad, zien we niet zitten. We hebben al zoveel kosten gehad aan de auto dit jaar, met nieuwe banden en al het sleutelwerk dat we maar een strandje moeten zoeken en een paar maandjes op water en brood moeten ;-)

Tot een volgende keer.
Groetjes van Joop en Adrie.

Peru, off all places. 08-08-2015.

YES, it worked with the injectors and we drive again. The power is a lot better, but the real problems are still to come, unfortunately.

We go towards Peru and want to cross the border at Arica. En route we visit an abandoned mining village, Humberstone. Here they have mined nitric for 100 years, which was used as fertilizer: Chili saltpeter. In the museum we saw some posters with Dutch advertising, so this stuff went all over the world.
We know a nice spot by the sea: Caleta Camarones. We are standing at the beach and it is one large bird and sea lion show. We enjoy it so much that we stay a day longer.
In Arica, we are looking for a campsite: too expensive. Going there was no problem, but going back was: one direction traffic on to a highway, and we could not go the other way because we were to high for 3 meter bridge. Than we just drove over a part of an old railway track. We have walked through the Center of Arica and got some Peruvian Soles.
A good night on the beach and early at the borderpost. Very modern and the people were very helpful. It ws a bit of a hassle with the documentation for the car, but with about 3 hours we were in Peru.

Peru is a new country for us. We drove the coast road to the North and slept 2 nights on the coast which does not differ much with that of Chile. In the meantime we found out that there was a 2 hour time difference with Chile and so now 7 hours difference with the Netherlands.
We went to Arequipa first, a big city with a historic centre. Very nice and we can camp very nicely at Hostal Las Mercedes, 10 minutes from the Centre.
The city is very nice with lots of museums. We saw an “icemummy”,an Inca princes that, when she was 13, was sacrificed to the Inca gods and in was found in 1995 by a German anthropologist. We also visited a huge monastery, more like a city in a city. For 4 days we hang out in Arequipa. This is also good to get used to the altitude. The city is located on 2350 meters.
Traffic is a chaos here, everyone buys his license probably at the supermarket. And especially the taxi's are a crime.

Yes, the Peruvian drivers will be in our top three of bad and dangerous drivers. They drive like crazy and are doing everything we have learned not to do, such as overhaul in blind turns and on a slope. It is quite normal on a roundabout three courts wide, to go from the inside lane to the exit. They really drive on the centimeter and pedestrians have no rights at all.

We continue towards Valle de Colca with all its terraces, lovely villages and the Condors, that give a nice show in the morning. I can shoot beautiful pictures with my big lens.
But there is a problem: the Turtle doesn't want to start on this height and by these temperatures. Smoking and smoking, like crazy. It starts only with a spray and then only cylinder for cylinder. If the engine is warm, it's going fine and the power is also okay.

We struggle through 2 more nights, but this is not any fun.
In Cusco there is a known garage where they work on many of the Overland trucks.
And we can sleep there in the camper.

I want to open the cabine, but the cabine pump doesn't work. After a day and a half of tinkering and with a new pump, I manage. But yes, then it is already Sunday. Oh well, no problem, 2 mechanics come. One is working on the fuel pump and the other one replaces the turbo. (I drag a new one around for 5 years) Of course all the bolts in the manifold break, so that is also going to be a fun job. After all these years, actually without any real problems, so time for big maintenance.

We have been 8 days on the spot and with 3 men, including I myself, worked hard for 7 days.
Cabin lift pump replaced.

Turbo replaced.

Compressor overhauled with new piston rings.

Fuel pump overhauled.

Window mechanism repaired.

An exhaust bend had to be welded.

A shock- absorber mounting also had to be welded.

Roof rack has been stiffened and welded.

Spring package in the front removed and adjusted.

New fuel lines.

And many, many little things.

 When everything is done, we go to the campsite in Cusco (3500 meters). It's another beautiful city, nice streets and squares, many museums and good food.On Tuesday we decide to go back to the garage again. What we didn't know was that there were some holidays and one and a half day nobody worked. They could have told us that before.
The clutch is also 21 years old and could also be replaced.
They were going to find parts. The pressure group and the flywheel are taken off for grinding, new push bearing. A new clutch plate was a problem, when they had finallyfound one from Sachs, there appeared to be in the Sachs box, a Chinese plate, the crooks. That's not going to be it. In the end my plate was lined with new lining material.
Also the crankshaft oil seal was renewed, I had this also with me. Hey, Hey, finally everything ready. After 5 days we can drive. We're going to see some things around Cusco, but the engine, that starts okay now, has too little power.
So on Monday we are back at the garage. The timing the fuel pump is not properly adjusted.
Actually, the plungers in the pump should be replaced, but we cannot get these in Peru for our type of car.

The pump is properly adjusted and then it shows an engine oil leak from the clutch housing. What, an oil seal leak? Nilo, the chief, is always positive. No problem, so the gearbox dismantled and the oil seal renewed. According to Nilo they had struck it too far into the housing?
Fortunately it was guarantee. So driving again and sure enough, after 10 km, there was an oil leak. So back again and for the 3 time the gearbox was taken off. What do you know, there is oil leaking via the 2 dowel pins with which the clutch housing is positioned on the engine. Probably, with all that rumbling, it started to leak. So clutch housing takenoff, new gasket fitted and everything re-assembled.

We're going for a test drive and everything is finally okay, there are still some air leaking connections but that I can fix myself. Another problem is that we still have air in the diesel supply line, after everything has been replaced?????????
We were for a total of 17 nights on this car demolition/workshop. Adrie knows now all the shops and dogs in the neighborhood.In the meantime we visited many Inca ruins. Next to the campsite is Sacsayhuaman with its huge stones. We have bought a Boleta Genneral which gives entrance to several historical sites and museums, but because of the problems with the car we couldn't turn it to account enough.
The prices here giga for the tourist spots. 500 Euro for a visit to Machu Picchu, the great Inca ruinestad, we aren't going to pay that we already have had enough costs on the car this year, with the new tires and all the tinker work. Now we have to find a nice beach and a live for a few months on water and bread ;-)

See you next time.
Greetings from Joop and Adrie.