Met een grote klap het oude jaar uit!

Wauw, 5 weken waren we te gast bij de 2 Blafbekken, het was erg leuk om weer honden om ons heen te hebben.

Het Hippiehuisje van Lorraine was heel erg basic, maar gelukkig hadden we ons eigen huis. De weken zijn snel gegaan. Adrie had nog een griepje met flink koorts en ik had iets met de darmen, zo'n dag of 10. Ik moest dus de laatste dagen wel erg hard werken om mijn klusjes aan de Turtle klaar te krijgen en kon soms ook vliegen

 
Na twee jaar en honderden takken werd het tijd voor een poetsbeurt.








Hierna de achterzijde, de voorzijde en de trap opnieuw op nieuw in de verf, goed werk in een stofvrije omgeving :-)

Ook hebben we een van de reserve banden daar achtergelaten omdat de imperial was gebroken, dit bleek echter een heel foute beslissing.

We werden afgelost door 2 Zuid Afrikaanse doktoren op motoren die van Ushuaia naar Alaska rijden in een jaar.

 De tijd bij de honden ging veel te snel, je komt een ritme waarbij de dagen al snel op elkaar gaan lijken en voor je het weet is de week weer om.

Ook het weer hier aan de kust in Chili is niet echt fijn, er hangt meestal een lage wolken band langs de kust, veroorzaakt door de koude zee. Meestal klaar het wel op maar de wind is altijd koud, ook nu het zomer is hier. Ok in Brazilie was het zweten en vochtig, maar dit hier is zeker niet ons klimaat.

We hebben een mooie route gepland door de bergen, heerlijk om weer onderweg te zijn.

  Joop vond weer een mooi bruggetje!

 

 We bezoeken onderweg nog een paar parken en spotten nog een Dinosaurus. 

 

En ik kon eindelijk weer eens kiten. Op een stuwmeer waar zowat geen water meer in stond omdat het 8 jaar bijna geen regen heeft gehad.

 Hierna vonden we camper plekje aan een mooi stil strand waar ik kon paragliden.

  

Na een paar dagen wilden we weer verder gaan naar Iquique, waar in Januari onze nieuwe banden uit Nederland hopelijk aankomen. Helaas kwamen we niet zo ver. Na zo'n 30 km een giga klap: rechts achter explodeerde de band. 

 

Gelukkig is de velg nog ok, maar de diesel tank is erg beschadigd, maar nog heel en ook de rvs kast heeft een flinke klap gekregen.

 

Gelukkig kunnen we goed parkeren op een stuk nieuwe weg wat nog niet in gebruik is. De bouten gaan goed los. De motorfiets en het reservewiel eraf getakeld. Wiel van 150 kg gemonteerd. De oude band, die helemaal aan gort was van de velg af krijgen was een probleem, maar na drie uur buffelen was de klus geklaard en konden we weer terug naar het strandje.

Je begrijpt nu ons probleem? Geen reserve band meer, foutje, bedankt Joop.

Maar er zijn 2 honden die erg blij zijn ons weer te zien na onze detour van 700 km.

 

Onze huidige banden zijn echt op, we hebben veel onbalans. Joop balanseert de banden met water wat wel wat helpt, maar door de vibraties komen er ook andere problemen: de vooras begint olie te lekken, de tussenbak ook en een schokbreker lekt ook. Mooi klote allemaal en we moeten nog 1500 km, maar nu wel weer met een reserveband :-)

Tot in Iquique, hopelijk met veel mooie verhalen over de Dakar Rally, vliegavonturen en nieuwe banden! Yes, Yes.

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie.

Op naar Chile 27-11-2014.

We hebben een mooie tijd gehad in Uruguay en zijn nog even naar Brazil gereden om te kijken of we nog welkom waren. We waren verleden keer iets te lang blijven hangen, maar er waren geen problemen en dus hebben we de tanks daar weer volgegooid en zijn weer Uruguay in gegaan. We hebben nog wat dagen in de warme bronnen gelegen en gingen toen de grens over naar Argentinië, zonder problemen. In Colon, een leuke oude stad aan de rivier wat leuke contacten gemaakt en nog wat geld tegen een mooie koers kunnen wisselen, wat het leven weer wat goedkoper maakt.

We zijn naar NP El Palmar gegaan, waar we 2 jaar terug ook waren, een leuke plek. Hierna naar het westen, richting Cordoba. Dit is 1000 km pampa, dus niets te beleven, maar bij Cordoba zijn er weer bergen en meren. We zijn naar NP El Condorito gegaan waar eigelijk geen mens komt, maar dat bevalt ons best. We hebben er gewandeld en van de ongelofelijke sterenhemel genoten.  

Daarna zijn we naar een stuwmeer gereden: Dique Los Molinos. Joop wilde zijn nieuwe kite spullen graag uit proberen en er was goede wind voorspeld. Het kiten was al weer een maand of 7 geleden maar geen probleem, het ging prima. Wel wennen aan de nieuwe kite's. Het was erg gezellig daar, er was ook een kite evenement waar we met onze camper weer veel bekijks trokken en leuke contacten maakten. Een andere kiter en ex-Dakar deelnemer vertelde ons dat de wereldkampioenschappen enduro (ISDE) in San Juan waren. Ik kreeg gelijk kippenvel omdat ik ook jaren competitie heb gereden.

Dus op naar San Juan. Onderweg konden we nog een paar paragliding stekken aandoen, maar helaas te veel wind. In La Cumbre hebben we het vliegveld van Andy Hediger bezocht. 

  

Hij is een, nog levende, paragliding legende. Hij heeft hier op een vliegveld een groot vlieg centrum gebouw met erg veel mooie vlieg speeltjes.

Ik had een mooie weg gezien op de kaart naar San Juan, onverhard, maar dat viel tegen: erg veel bomen met takken die te laag waren dus regelmatig de zaag gebruikt om te landscapen. Omdraaien zagen we niet zitten dus maar door gaan. De arme Turtle heeft wel moeten afzien maar na 100 km waren we er door.

 

In San Juan naar het stadion waar de paddock was. Gaaf al die motoren. Helaas maar 2 Nederlandse deelnemers. We hadden gelijk goed contact met het team van South Africa en daar treffen we zowaar Alfie Cox, 14x Dakar deelnemer. Adrie helemaal blij, ze was altijd een groot fan van hem en dus op de foto.

Ja, het was leuk. We presteerden het om met de Turtle zelfs 3 nachten midden op de proef te kunnen staan. Het was voor de mannen en vrouwen erg zwaar en dag 3 was een waar slagveld waarbij 100 rijders de finish niet haalden door al het stof, zand en de erg droge lucht.

 

Maar we moesten weer verder want we hebben een afspraak in Chile, waar we voor een dame die veel reist en een cabin aan de kust heeft met 2 honden, 5 weken gaan passen op de honden en het huisje. Het is er erg mooi, maar helaas is het huis een grote vieze bende, vooral de keuken. Volgens de andere honden sitters die ons moeten in werken moeten we in het boven huis slapen en waren de honden welkom in het bed? 

  

 Zij dachten dat het een groot probleem was als we dat niet deden en ook de eigenaresse, op het moment in Afrika, was in paniek dat we de honden niet verwelkomden in ons bed!!!! Gelukkig hadden de de honden er geen probleem mee en waren ze blij eindelijk het bed voor zich alleen te hebben :-)

Joop kan hier ook vliegen en wat aan de camper werken, dus hij hoeft zich niet te vervelen en Adrie kan zich uit leven in het huis! De honden zijn schatten en luisteren al goed naar Joop's fluitje.

Er zijn ook veel vogels hier. Ze krijgen regelmatig vogelzaad. Adrie heeft voor de Reuzenkolibrie het voederbakje opgehangen en hij maakt er dankbaar gebruik van.

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie.

Joop kan ook vliegen op de nieuwe stek.

Terug in Zuid Amerika.

Terug in Zuid Amerika.

Onze zomer in Greifenburg is goed verlopen. Helaas was het weer om te vliegen maar zelden goed, erg onstabiel, maar we hebben ons er toch prima kunnen vermaken.

Wandelen, fietsen, paragliden en toeristische uitstapjes.

Foto's: Camper weer in de stalling in Dellach en Joop in de G-force Trainer in Greifenburg

Omdat ik alweer 6 jaar niet meer in de paragliding scene actief ben heb ik veel van de nieuwe ontwikkelingen gemist. Mijn nieuwe scherm gaf me geen goed gevoel en ik heb het scherm maar 2 vluchten met 100 km en 5 uurtjes gevlogen. Ik heb het gelijk weer verkocht en op advies van vriend Guido ben ik gaan vliegen aan de Advance Epsilon. Wat een verademing om te vliegen aan een scherm dat niet steeds inklapt boven je hoofd.

Ik heb er met veel plezier aan gevlogen     maar vond het zonde om hier in Zuid Amerika met een nieuw scherm aan de kust te vliegen en heb het weer geruild voor een ouder model.

Na het verblijf in Oostenrijk zijn we via Rinus en Corrie in het Zillertal naar onze vrienden Bob en Christa in Nederland gegaan. Ondanks dat we ivm met onze reizen hen zo weinig meer zien, was het weer een warm welkom. Hartelijk dank.

Hierna naar het overlander treffen in België. Omdat we geen auto bij ons hadden om te slapen zijn we maar een dag gebleven, veel te kort, maar gelukkig wel diverse reisvrienden getroffen en Joop deed nog mee aan een panel gesprek over budgettering tijdens overland reizen. Hij had het nodige voorbereid en er was veel animo.

Hierna waren we nog 10 dagen bij Ma, want die gaan we de komende jaren vast niet zien. Het was erg duur voor ons om naar Nederland te komen: de vluchten en ook het verblijf en het leven in Europa.

Onze oude Chevrolet was weer van stal gehaald en dat voor een tripje naar Oostenrijk, het is gewoon te duur om deze auto constant te stallen en eigenlijk niet te gebruiken, dus moesten we na 18 jaar van deze mooie auto afscheid nemen en ik heb wel een traantje weg moeten pinken.

Met veel te veel spullen zijn we door Jelle, ons neefje, naar Schiphol gebracht. Nogmaals bedankt Jelle en Henk.

Onze reis liep voorspoedig, maar wat een slechte service op die vliegtuigen van Air Europa, we gaan nooit meer met deze firma. Onderweg naar Madrid kregen we niets en naar Montevideo kregen we 1 uur na het opstijgen een maaltijd en vervolgens 1 uur voor landing een broodje en er tussenin hebben ze zich 10 uur lang niet laten zien. Oke, het was wel een nacht vlucht, maar toch. Er moet toch in ieder geval drinken rondgebracht worden.

Op het vliegveld werden we opgehaald door de eigenaar van de stalling waar onze Turtle stond. Gelukkig nog in dezelfde staat als we hem achter hadden gelaten, maar wel erg vochtig met zelfs hier en daar wat schimmel, misschien niet genoeg gelucht?

Na 3 dagen prutsen aan de auto had ik alle nieuwe gadgets en onderdelen weer gemonteerd en konden we op pad. Heerlijk om weer langs de zee te rijden met mooie stranden en stadjes. We staan nu al weer voor de 4e nacht op een mooi plekje aan de kust. Hier heb je die vrijheid nog met een camper, er zijn er ook maar weinig dus is het nog niet verpest door Jan en alleman.

 

 

Vandaag komen we in een natuur gebied met bordjes: “niet kamperen”. We zetten de Turtle neer en er komt gelijk een ranger, Daniel, aan op zijn plofje. We krijgen een folder en een heel verhaal over het park: welke padden en kikkers en vogels hier allemaal leven en hoe het geregeld is met het water in de lagune. Hij vroeg of we hier beleven slapen. Geen probleem, maar maak svp geen vuur en als je dat toch doet, een kleintje mag wel hoor ;-)

Bij een pontje over de Laguna Garzon zagen we deze onderwater dragline.

Ik wilde wel kiten vandaag, het windje was perfect, maar wel erg koud en het water ook. Dus toch niet gegaan. Ja, ik ben toch niet meer die held van vroeger die nog door de ijsvelden surfte.

Ja Joop, je wordt ouder, geef het maar toe ;-)

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie.

Terug bij Moeders . 16-06-2014.

Zuid Amerika, we hebben er erg genoten en veel avonturen beleefd en nu we weer in

Europa zijn heeft Adrie al heimwee :-)

We verlaten Florianopolis, op het eiland hebben we erg genoten. De camping was super en we hebben er veel reis vrienden opgedaan.
We waren daar ook nog op de tv.

We reizen verder zuid langs de kust. De eerste nacht is storm maar we vinden wat beschutting. De volgende dag bezoeken de vuurtoren van Santa Marta en struinen door het dorpje. Het is weer mooi weer en we gaan ergens op het strand staan.

's Avonds worden we beschenen door het licht van een motorfiets. Balen, we gaan wat verderop staan. Als we weg rijden beschijn ik die gasten en blijken het naakt zwemmers te zijn, de witte billen lichten goed op. Een paar honder meter verder stoppen we weer voor een rustige nacht.

                                                                                         Hugo en Daniele en hun Unimog

Ik had een mooi pad uitgezocht over een bergpas Ik voel me niet zo lekker, maar we bezoeken toch het park Aparados de Serra met veel mooie watervallen. We mochten er niet overnachten, maar ik had al een plek gezien onderweg, dus het pad terug gevolgd. We staan net en dan komt er een Unimog aan met Hugo en Danielle
 Hij is ook piloot en heeft een Delta en een Paraglider mee. Leuke lui, jammer dat we samen niet wat verder kunnen reizen, het klikte goed.

Ik heb het goed te pakken: een flinke griep met koorts en veel keelpijn, erg vervelend. We rijden naar Gramado, een stadje Duitser als Duits. De camping lijkt zo uit het Schwarzwald te zijn geplukt, erg grappig. Ondertussen heb ik Adrie (natuurlijk) aangestoken. We hebben het erg te pakken. 5 dagen later moeten we helaas gaan omdat we nog een afspraak hebben in Porto Allegre, waar we een nieuwe compressor voor de diepvriezer kunnen laten monteren. Duur geintje, €600,-, maar dat ding komt wel helemaal uit Duitsland :-)

DAF in Eldorado

Onderweg zien we een bord met DAF ? We gaan kijken en jawel hoor, DAF produceert en verkoopt nu in Brazil. We hebben veel bekijks en worden verwend met 2 mooie polo's.

We hebben een plaats uitgezocht waar we zonder controle het land kunnen verlaten. We melden ons bij de politie en douane van Uruguay en krijgen daar alle stempels. Na ruim 10 maanden zijn we weer uit Brazil. We hebben er erg genoten. Erg jammer dat we er officieel maar 3 maanden mochten blijven. Dit is voor ons overlanders echt te kort voor dit giga grote land.

We doen het rustig aan door Uruguay en gaan nog wat site seeing in Valle Eden en vinden daar een droom plekje aan de rivier.

                                                                                     

                                                                                       Moeder nog geen rimpeltje te zien 

Dan op naar de stalling waar we onze Turtle voor ruim 4 maanden alleen moeten laten. Het zijn aardige lui en het is lekker dicht bij het vliegveld. Op 15-05 verlaten we Uruguay en vliegen, met een overstap in Madrid, naar Amsterdam en met de taxi gaan we naar Ma. Ze is in bijna 2 jaar niets ouder (84) geworden, maar heeft wel veel last van haar rug, de arme schat. We verwennen haar een ruim een week. 

We bezoeken onze vrienden Willem en Marjon, mijn oude surf maat. Normaal wonen ze op hun boot in Griekenland, maar zijn nu weer in het land waar hij voor de 3e maal kanker aan het bevechten is in 20 jaar. Wat een bikkel. Jammer dat hij er nog zo goed uit ziet anders kreeg je echt medelijden :-) , ga er maar aan staan.

Ons Zomer camp

We vertrekken naar ons zomer kamp in Greifenburg. We maken een leuke tussenstop bij vriend Hubert en de familie, een oude paragliding vriend.

In Dellach staat het wagenpark. Helaas heeft het wel veel bezoek gehad van muizen, vooral Adrie haar MX 5 heeft het veel moeten ontgelden. Het gif heeft echter wel zijn werk gedaan want we vonden 5 dode muizen. Tot onze verbazing was de accu van de MX 5 nog goed vol en starten, lopen. Ook de DAF bus was starten, lopen. Ongelofelijk.

Start Emberger Alm Oostenrijk

                                                                                   Het is eenzaam aan de top, Fredje waar blijf je

We slaan ons kamp op bij het Fliegercamp waar ik ook altijd heb gewerkt met de vliegschool. Erg leuk om weer zoveel oude bekenden te zien. Het is toch ook een beetje thuis.

Ik vlieg met mijn nieuwe scherm wat leuke afstanden, maar helaas is het een maat te groot voor me. OK, ik ben wat afgevallen maar gelukkig niet zo veel als Adrie, die is 12 kg kwijt, alle respect. Het was ook wel nodig na al dat mooie leven in Zuid Amerika.

Koud he Zus.

We hebben nu ook 2 nieuwe fietsen op de kop getikt en er kon weer heerlijk gefietst worden.






Elsbeth en Clemens in de MX 5

Mijn zus Elsbeth en zwager Clemens kwam ons bezoeken, erg gezellig. Helaas wilden ze mijn vriend Bram niet hier laten voor een paar maandjes. Jammer, dan had ik een echte Outdoor hond van die kleine scheitert kunnen maken en zat ik ook gelijk wat beter in het gewicht onder mijn scherm.

Tot een volgend keer. Gr. Joop en Adrie.

                                  Brammetje

Kan geen kerk meer zien! 27-04-2014

Minas Gerais, wat een pracht en praal en een mooie natuur. Ter hoogte van Vitoria zijn we het binnenland in gedraaid. De eerste toeristische attractie was Pedra 

Azul, een enorme rots van 512 meter hoog. We hebben er een mooie wandeling gemaakt. Hierna zijn we goud stadjes gaan bezoeken. Hier zijn onder mens onterende omstandigheden, vooral door slaven, enorme rijkdommen aan goud gedolven voor de Portugezen. 

De herinneringen hieraan zijn de stadjes die ze hier hebben gebouwd. We hebben er 3 bezocht, erg leuk en zoveel koloniale historie en vooral veel kerken, in Ouro Preto zelfs 21.

In Tiradentes vonden we een aangename camping, gelegen direct aan de spoorlijn waar alleen nog een stoomtrein rijdt, dus wel gaaf. Je hoorde deze Maria Fumaca al van ver aankomen.

Ook werd ik daar een jaartje ouder en dit hebben we gevierd met een wandeling van 5 uur over een berg, erg mooi en vermoeiend, dat wel. Ja, hoe ouder hoe gekker.

Toen het het grote vraagstuk: wel of niet Rio de Janeiro. We hebben het niet zo op grote steden: druk, gevaarlijk, verkeerschaos en duur, maar Rio moet de mooiste stad van de wereld zijn?

Helaas was de camping 50 km van het centrum en erg duur €40,- p/n. Daar stonden we in Pipa 5 dagen voor!

Met de motor zijn we naar de Corcovado met daar bovenop de Christo Redentor, een reusachtig Christusbeeld. We hadden er een super uitzicht over de stad en de zee met eilandjes. Erg mooi en meer dan de moeite waard.

De volgende dag wilde Adrie naar de Botanische tuin, maar deze was nog dicht. Toen zijn we naar de Pao de Sucre gereden, een rotsformatie waar je met een gondel naar boven kunt, met weer een erg mooi uitzicht. Helaas was het die dag erg heiig en lage bewolking. De paragliding plannen gingen dan ook niet door.

Jammer dat de camping zo duur was, we waren erg graag wat langer gebleven.

De weg naar het zuiden is erg mooi, er zijn heuvels en je rijd erg dicht langs zee. Helaas is het soms moeilijk om een plekje te vinden. Vaak zijn het privé woongebieden waar je niet in mag, maar als ervaren reiziger vinden we meestal toch wel wat.

Op het eiland Ilha Bela lukte dat niet zo erg. We zijn hier met een ferry heen gevaren. Het is voor 90% een natuur park. Aan de west zijde is langs het gehele eiland een stook met bebouwing maar geen plekje voor ons. Villa naast villa, erg luxe en mooi. Op Google Earth had ik een pad gevonden waar ik een wel een plekje verwachtte, maar de weg werd smaller en smaller en er was rode prut en bomen die in de weg stonden. We waren blij dat we een plaats vonden om te draaien. Dus helaas werd het weer een camping.

Het meisje van de camping schoot gelijk in de stress toen we met ons bakbeest voor de receptie stonden. Ze moest eerst haar baas bellen? Ze was zeker bang dat we een off road parcours wilden uit zetten. Oke, hij zag erg wel heftig uit met al die rode modder, maar gelukkig mochten we er staan voor een kleine vergoeding van weer €40,-, maar dan wel met een slang, bijtvliegen, veel muggen, maar wel met een zwembad.

Met de motor zijn we onverhard een erg mooie route gereden naar de andere kant van het eiland, midden door het park. De weg was eenrichting en dus moesten we wel tot 15.00 wachten voor we weer retour konden ivm met het eenrichting verkeer, maar het was de moeite waard.

Op de terugweg zagen we een aantal surfers. Even gebabbeld en gevraagd of zij iets wisten om te verblijven voor ons. De vrouw van een van de surfers ging het gelijk regelen en we mochten op de parking van het restaurant staan, op 15 meter van zee. Omdat het eiland zo dicht bij het vasteland ligt lijkt het net een meer en doet erg denken aan de Italiaanse meren.

Verder zuid zijn we beland in Florianopolis. Het grootste deel van de stad ligt op een eiland met veel kleine dorpen en stranden. Het is een erg mooi vacantie eiland, 40 km lang en max 20 km breed. Er zijn wat paragliding stekken en een paar mooie binnenmeren om te kiten en er zijn hoge golven. Een nieuwe uitdaging?

We vinden een schitterende camping in het Parque Florestal do Rio Vermelho. Op de muggen en bijtvliegen na kan het niet mooier. We besluiten er wat te blijven. Camping kost €10,- als we min. 10 dagen blijven en dat doen we met liefde.

Op de camping zijn nog meer overlander's en ook hebben we een leuk weerzien met de Zwitserse vrienden van het carnaval in Salvador.

Op een berg kom ik een aantal para waiters tegen. Ik had het plan opgevat om de 4 kite's en mijn paraglider set te verkopen. De verkoop talenten komen weer boven en ik verkoop aan drie verschillende mensen mijn spullen. Wat een ruimte weer in de garage, we kunnen wel een een huurder zoeken Zo heb ik weer mooi geld voor nieuwe spullen.

Natuurlijk ben ik nu wel een oude zak, maar ik wil mijn zaken wel voor elkaar hebben. Air Time heeft mijn nieuwe spullen al klaar liggen, dus nog een paar weekjes.

Van de week weer verder,  We zijn nu illegaal en ons visum is al bijna 6 maanden verlopen, dus bij elke politie controle is het billen knijpen. Meer over dat verhaal, hopelijk niet van uit de gevangenis, in een volgende blog update.

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie.